Ölümsüzlüğün İlk Hikayesi: Gılgamış Destanı

“Gılgamış Destanı” tarihteki ilk yazılı destan olup Uruk Kralı Gılgamış’ın ölümsüzlüğü arayış serüvenini anlatmaktadır. Gılgamış Destanı’nın tamamını birçok versiyondan okumak da bu yaşlarıma nasipmiş...

Gılgamış Destanı’nın çivi yazısıyla ve Akad alfabesiyle 56 kil tablete yazıldığı o metinlerden “Kırmızı” ve “Mavi” nin kutsal iki renk olduğunu anlıyorum önce... Kırmızı matemin rengi; keza Gılgamış, dostu Enkidu’nun ölümü ardından cenaze törene kırmızı kıyafetler içinde katılır ve maviyse her koşulda kutsal anlamlar yüklenmektedir.

Destanı okurken, kutsal maviyle altını çizdiğim bir diğer husus ise “Gençlik Otu” dur. Oldu olacak dur hele onu da anlatayım, vallahi çok hoş; destanın konusu, kral Gılgamış’ın ölümsüzlük arayışıdır. Uzun, yorucu ve tehlikeli bir yolculuğun ardından çok çok çok uzaklarda bir kralıkta bulur ölümsüzlüğü... ”Gençlik Otu” diye bilinen bitkiye yine çok meşakkatli bir maceradan sonra sahip olur ve Uruk‘a dönüp, Uruk ‘un en yaşlısına bu ottan yedirip de en yaşlıdaki değişimi gördükten sonra otu yemek niyetindedir Gılgamış...

Elinde Gençlik Otu, Uruk’a dönmek niyetiyle düşer yola Gılgamış ve epey bi yürüdükten sonra bi göle denk gelir, yol üstünde. Artık sıcaktan mıdır, aklanıp paklanma ihtiyacından mıdır bilmem, Gençlik Otu’nun kıyıya bırakıp göle girer... Otun kokusunu alan koca bir yılan deliğinden çıkar ve otu yer. Hemen osaat yılanın pörsümüş, pul pul olup da yıpranmış derisi sıyrılmış akmış sırtından. Işıl ışıl, dipdiri, gencecik bi deri çıkmış altından. Gılgamış deliye dönmüş, yarmış toprağı avuçlarıyla, ölümsüzlüğünü çalan yılanı bulup da öldürmek , belki de Gençlik Otu’nu kurtarabilmek için... Nafile...

Ve ben, şimdi anlıyorum ki; yılanların her mevsim eskimiş, pörsümüş, pul pul dökülmüş yaşlı derilerini sıyırıp atmalarının sırrı Gılgamış‘ın Gençlik Otu’ymuş ve şu insanoğlunun yılan milletine düşmanlığının esas sebebi de insan soyunun elinden ölümsüzlük iksirini çalmış olmasıymış.