BİLGİ EN BÜYÜK ZENGİNLİKTİR

“Köy Enstitüleri” gibi bir vizyondan “Taşımalı Eğitim” i icat eden vizyonsuzluğa atfen…

Japonya’nın Hokkaido Adası’nda bir tren istasyonu; Kyü Shirataki İstasyonu…

Kıyısından köşesinden coğrafya bilgisi olan, Japonya’nın bir ada ve de deprem ülkesi olduğu da bilir. Dokuz şiddetinde deprem olurken, tablette seyrettiği diziye bile ara vermez Japonlar… Bizde de yedinin üstündeki, asrın felaketi…

Japonlar “tasarruf” u Tanrı gibi sayan, seven bir halktır. Kyü Shirataki İstasyonu, neredeyse hiç kimse tarafından kullanılmamaktadır ve o nedenle de trenin bu istasyonda durmasına ve bu istasyon için sabit maliyetlere katlanmaya gerek yoktur. İstasyon kapatılacaktır.

İstasyon kapatılacaktır ki, Kona Harada adındaki lise öğrencisi bir kızın, trenle otuz beş dakika uzaklıktaki Hokkaido Engarda Lisesi’ne gitmek üzere her sabah saat 07:15’te trene bindiği ve akşam da aynı trenle geri döndüğü fark edilir.

Yetkililer hemen aksiyon alır; istasyonun her türden bakımı yapılır. Kışın, karı buzu temizlenir. Dip köşe temizlenir her daim. Bu, Harada’nın 2016 yılında liseden mezun olmasına kadar devam eder. O istasyon 2016 senesinde, Harada liseden mezun olunca kapatılır.

Japonya, dünyanın üçüncü büyük ekonomisi; nasıl mı? Niye mi?

Bilgi sayesinde.

Japonlar bilgiye önem veriyor. Bilgiyi üretiyor, aktarıyor ve pazarlıyor. Bilginin üretildiği, edinildiği ve aktarıldığı sistem “eğitim” dir.

II.Dünya Savaşı’ndan Hiroşima’ya ve Nagazaki’ye atom bombası yiyip, dal gibi kuruyarak çıkan Japonya’nın bugünkü refahının “bilgi” den başka hiçbir sırrı, gizemi yoktur.

Ha bu arada Almanlar Japonları kıskanmıyor, işbirliği yapıyor, bilgiyi transfer ediyor, icabında vize muafiyetleriyle ülkelerine gelmelerini teşvik ediyor.

Bilgi, tek ve en büyük zenginliktir.