Ordu’nun Şehrengizleri; Orhan Sağsen (Küçük Orhan)

ANISINA, SAYGIYLA...

1949 Orhaniye köyünde dünyaya geldi. Rahmetli Babası Ordu’nun sevilen manav esnaflarından Fahrettin Sağsen. Annesi Ayşe Hanım. İki erkek, bir kız kardeşler. Orhan, İlhan ve Nurhan Sağsen ailesi 1461 yılında Gürcistan’ın Acara bölgesine yerleştirilen daha sonra 1977-78 Osmanlı Rus savaşları sonucunda Anadolu’ya geri dönen yüzlerce Türk aileden birisi. Ordu Orhaniye köyüne yerleşen Sağsen sülalesinin Gürcistan’daki ismi Gonzalidze.

 Selimiye Mahallesinde çocukluğu geçen Orhan, eski Ordu şehrinin betona teslim olmadığı yıllarda sokak aralarında arkadaşlarıyla oynamaya başladığı futbolunu, ilkokula başladığı 19 Eylül’ün bahçesinde, daha sonrada Merkez Orta Okulunun bahçesinde sınıf maçlarıyla geliştirdi. Sevgili Orhan abiyle futbol

 geçmişiyle yapmış olduğumuz sohbet çok güzeldi.

“1964 senesi her genç gibi okul bahçesinde, stadyumun arkasında arkadaşlarımla futbol oynarken rahmetli Güner Çebi maçlarımızı izliyormuş. Maçtan sonra beni yanına çağırdı. 2 tane resim ve nüfus kâğıdımı istedi. ‘Ne yapacaksın Güner abi?’ dedim. ‘Sana Ocak Kulübü adına lisans çıkartacağız’ dedi. Babam futbol oynamama pek sıcak bakmıyordu. O dönem Ocak Kulübünde oynayan halalarımın 2 oğlu fıçı Fahrettin ve İsa Özsoy bana yardımcı oldular. Bu sayede 1964/1965 sezonunda Ocak kulübünde futbol hayatıma başlamış oldum.

Süratliydim mücadeleciydim. Fizik olarak güçlüydüm. İyi de çalım atıyordum. Ocak kulübünde üçüncü senemde, 1967 senesi Orduspor kuruldu. Orduspor yönetimi ve teknik heyeti Ordu’da futbol oynayan futbolculardan oluşan geniş bir kadroyla antrenmanlara başladık.

Bu antrenmanlar sonucunda Orduspor’un ilk kadrosunun içinde olacağımı bana ilettiler. O zaman Ocak kulübünden Orduspor’a gelen tek futbolcu bendim. Takımın en küçüğüydüm. Benimle ayni isimde Orhan Tokcan abim de vardı ve ona büyük, bana da Küçük Orhan demeye başladılar. Orduspor’da oynadığım müddetçe Küçük Orhan diye anıldım. 1967 senesinde Ordusporla Adanaspor maçı için Adana’ya gittik. Maç dönüşünde Ankara’da otobüsümüzü durdurdular. Ali Ataoğlu Otobüse girip yanıma geldi; ‘Yarın Giresun spor‘la Ankara’da genç takım maçı var sende oynayacaksın’ dedi. Fakat ben profesyonel olduğumdan nasıl oynayacağımı sordum Ali abi; ‘sen otobüsten in biz halledeceğiz’ Dedi. Giresun spor maçını oynadık. Maçı izleyen Milli takım yetkilileri beni genç milli takıma çağırdılar. Kamp Ankara’daydı. Ankara 19 Mayısta A Milli takım Çekoslovakya maçı öncesi stat tıklım tıklım dolu amatör milli takım ile genç milli takımın gösteri maçına çıkıyorduk. Ankara Ordu Talebe Yurdu pankart hazırlayarak kalabalık bir grup bana destek olmaya gelmişlerdi. İlk kez orada amatör Milli Takım karşısında Genç Milli Takım formasını giydim. Şunu belirtmem gerekir ki o dönemde genç milli takımda da profesyonel futbolcular oynayamıyordu ve ben profesyonel futbolcuydum.

Orduspor’da oynarken 1969 Mart ayında askere gittim. Askerde müsaadeli profesyonel olarak Kütahya Hava Gücü ve Eskişehir Hava Gücü takımlarında oynadım. Orada da askeriyenin futbol takımına girdim. Kütahya Hava Gücünde antrenmanlara çıktım fakat profesyonel olduğum için oynayamadım. Beni Eskişehir Hava Gücünden çağırdılar. Orada Fatsasporlu Fortuk Kadir beni istetmiş. Orada da 4 maç başkasının lisansıyla oynadım.

Daha sonra Ankara Hava Gücü bana müsaadeli profesyonel lisansım Ankara’da çıkınca Ankara Hava Gücüne geçtim. Fakat bütün askeri hava gücü futbol takımları kapandı ve tek çatı altında Eskişehir’de toplandı. O tarihten sonra silahlı kuvvetler futbol şampiyonası düzenlendi ve finalde 3 yıl şampiyon olan Deniz Gücü futbol takımını yendik, Türkiye şampiyona olduk. Askerliğim futbolla başladı, futbolla bitti.

 20 Ay askerlik dönüşü Orduspor’a geri döndüm. Kadro çok iyi ve kalabalıktı. İsfendiyar hoca ile birbirimize ısınamadık. Beni kadro dışı bıraktı ben de, sen gitmediğin sürece takıma geri dönmeyeceğim, dedim. 12 hafta futbol oynamadım daha sonra yöneticiler beni takıma geri çağırdı. 3 antrenmana çıktım ve Bandırma deplasmanı için kadro açıklandı. Kadronun en altına el yazısıyla 17. Kişi olarak beni yazmışlardı. Ben de arkadaşlarım şaka yaptı zannettim inanmadım. Yönetici Orhan Turnalı yanıma gelerek; ‘sabah eşyalarını alıp kulübe gel takımla deplasmana gideceksin’ dedi ve ben de dediği gibi sabah otobüsün en arkasındaki yerimi aldım. Hoca otobüste beni görünce; ‘sen niye geldin’ dedi, ‘gelmiyorsun’ deyince ben de çantamı aldım indim. Fakat yöneticiler Güner Çebi ve Orhan Turnalı, ‘Orhan takımla gelecek’ diye ısrarlı olunca hoca da kabul etmek zorunda kaldı.

Aynı gün Bandırma yolunda Ankara’da otobüse Tamer Güney hoca bindi ve yeni hocamız belli oldu. Bu da Taner hocanın ilk antrenörlük deneyimiydi. Maça çıkmadan önce yanına beni çağırdı ve sezon başında Ankara karması Ordu spor hazırlık maçında karşımda oynadığından beni iyi tanıdığını ve bana güvendiğini söyledi. Maçta beni oynattı. Bu arada Takım küme düşme hattına yakındı. Maçta 80. Dakikada 1 gol attım ve maç berabere bitti deplasmandan 1 puan aldık. Sonraki hafta içerde İsmail’in golüyle maçı 1-0 aldık. Bir sonraki deplasmanda Toprakspor maçında 1 gol attım maç 2-2 bitti ve küme düşme potasından uzaklaştık.

Sezon başı karşılıklı oynadığımız Tamer hoca sezon ortasında hocalığa ilk adımını Ordusporla atmış oldu.

Orduspor’dan ayrıldıktan sonra birçok takım gezdim. 1970-71 Sezonunda Diyarbakırspor’da oynadım. Memlekete uzaklığı ve ayrılık zor geldi. Bir sezon sonra Kırıkkalespor’a transfer oldum. 1971-1972 sezonunu da orada geçirdim.

Sonra Şanlı Urfaspor’dan iyi bir teklif aldım. 1972-1976 çok güzel yıllarımın geçtiği Urfaspor’da seyircinin sevgilisi oldum. Urfa Halkının oylarıyla yılın sporcusu seçildim.

Urfaspor’da futbol oynadığım yıllarda unutamadığım bir anımı anlatmak istiyorum. 1975 senesi Nevşehir sporla maçımız var deplasmana gittik. Âdem Aksoy hoca o zaman Nevşehirspor’da oynuyor bende Şanlıurfaspor’dayım. Bizim yöneticiler bizim kalecimiz ve sağ açık Sadullah’a; ‘Orduspor’dan seni izlemeye gelmişler ona göre iyi oyna’ dediler. Maça çıktık. İlk yarı 1-0 mağlubuz. 2. Yarı maça çıktık ben 2 tane kafa golüyle takımımı öne geçirdim. Sonra Nevşehir 2 gol attı 3-2 öne geçtiler. Sonra ben kalecinin altından plaseyle bir gol attım maç bitmeye yakın Sadullah ta ceza sahası dışından 1 gol attı ve maçı 4-3 kazandık.

Ben 3 gol attım Sadullah 1 gol attı Nevşehir’in 1 golünü de Ordu’dan arkadaşım Adem attı. Maç bitiminde Orduspor yöneticileri Çetin Arol ve Avukat Cengiz Özer Sadullah’la birlikte bir de 9 numara Orhan ile görüşebilir miyiz demişler. Sadullah’la ikimiz yanlarına gidince çok şaşırdılar . Çünkü benim Ordulu Orhan olduğumdan haberleri yoktu. Ordu’dan sonra saçımı sakalımı uzattığımdan beni sahada tanıyamamışlar. Sarıldık konuştuk hasret giderdik ve ben Ordu’ya dönmeyi düşünmediğimi söyledim ve takım arkadaşımla konuşmaları için onları yalnız bıraktım.

Futbolu bıraktıktan sonra Ordu’ya döndüm. Eşimi daha önceden tanıyordum. 6 ay flört devresi geçti daha sonra ailesinden istettim nişanlandık ve 1978 yılında da eşim Güngör ile evlendim. 1979 yılında kızım Çiğdem ve 1986 yılında oğlum Fırat doğdu.

Futbol hayatım çok olaylı geçti. Sabırsız ve tez canlı olduğum için haksızlığa dayanamıyor hemen parlıyordum. Şanlıurfaspor’da oynadığım yıllarda çok güzel transfer teklifleri almama rağmen kalmayı tercih ettim. Orada da futbol için genç denilen yaşta bıraktım. Ordu’da Liman İşletmelerinde 1980’de göreve başladım. 1994 yılında emekli oldum. Bir müddet sonra Sivas Koyulhisar’da faaliyet gösteren kurşun, bakır, çinko çıkartan bir maden şirketinin Ordu bürosunun sorumlusu olarak madenciliğe başlamış oldum. Çıkan madenleri işlenmesi için Bulgaristan’a gemilerle gönderiyorduk. Sekiz sene işletmenin sonunda maden sahasında bakım çalışmaları başladı ben de ayrıldım.

Sonra gurbette bulunan kızım Çiğdem ve benim gibi futbolcu olan oğlum Fırat’ı da Ordu’ya çağırıp, şehir merkezinden 530 metre yükseklikte Boztepe’de, ailemden kalan arazimizde Ordu’yu tepeden gören, karayoluyla ve teleferikle ulaşımı sağlanan, çok amaçlı turizm faaliyetleri yaptığımız ismini AKAMOY koyduğumuz içinde restoran, otel ve villaları bulunan çok amaçlı bir turistlik tesis kurduk.

Şimdi tüm zamanımı eşim çocuklarım ve torunlarla birlikte burada geçiriyorum.”

………………….

Mahalle abilerimden Orhan abiyi iyi ki yazmışım. Söz uçar yazı kalır. Hep güzelliklerini anacağım. Mekanın Cennet olsun.