Fındığı Kavanoza Sokmalıyız…

Dünya fındık üretiminin yüzde 70’i bizde…

Yani, dünyanın her Nutella kavanozunda, her çikolata kremasında, her tatlı krizinde bizim alın terimiz var.

Ama fındığın markası kimde? Ferrero’da.

Biz üretiyoruz, onlar paraya çeviriyor.

Biz dalından topluyoruz, onlar kavanoza koyuyor.

Biz “ürün” diyoruz, onlar “marka” diyor.

Biz “ton” hesabı yapıyoruz, onlar “katma değer” hesabı.

Her yıl aynı hikâye.

Rekolte düşük, fiyat belli değil, tüccar beklemede, devlet sessiz.

Bir yanda fındık üreticisi sabahın köründe tarlada, diğer yanda İtalyan sanayici bilgisayar başında…

Sonuç?

Tarlada ter döken kazanamıyor, masa başında hesap yapan kazanıyor.

Ferrero Türkiye’nin fındığını alıyor, işliyor, ambalajlıyor, dünyaya satıyor.

Türkiye, kendi fındığını ithal ettiği Nutella’yı marketten 200 liraya alıyor.

Yani… fındık bizden, para onlardan, kâr tamamen dışarıda.

Peki devlet ne yapıyor?

Her seçim döneminde “fındık taban fiyatı” açıklanıyor…

O fiyat bir türkü çiftçinin yüzünü güldürmüyor, tüccarın cebini dolduruyor.

Ama ne hikmetse, çiftçi gözü gibi baktığı ürünün fiyatını belirleyemiyor ama kavanoza sokanlar belirliyor!

Kooperatifler var ama etkisiz.

Üretici birlikleri var ama yetkisiz.

Destek var ama gecikmeli.

Politika var ama plan yok.

Ferrero geçenlerde Türkiye’deki alımları durdurduğunu açıkladı.

Neden?

Çünkü fiyat “yüksekmiş.”

Yani bizim üreticinin cebine beş kuruş fazla girmesini bile kabullenememiş.

Ki emsallerine göre çok makul bir fiyat.

Bir yandan “sürdürülebilirlik, sosyal sorumluluk” diyorlar…

Diğer yandan üreticiyi en kırılgan hâliyle bırakıyorlar.

Ama asıl mesele Ferrero değil.

Asıl mesele, bizim kendi markamızı yaratamamamız.

Kendi çikolatamızı, kendi kremamızı, kendi global ürünümüzü yapamamamız.

Yani fındığı kavanoza sokan içimizdekileri desteklememiz.

70 yıldır fındığı satıyoruz, hâlâ fındık üreticisinin yüzü gülmüyorsa, Ordu bu bu kadar göç veriyorsa SOSYOLOJİK olarak araştırılmaya değmez mi!

70 yıldır dünyanın en iyi fındığı bizde, hâlâ “Ferrero ne kadar alacak?” diye bekliyoruz.

Kısacası…

Fındığın anavatanıyız ama hâlâ misafir gibiyiz.

Toprağımız bizden, emeğimiz bizden, ürün bizden…

Ama hikâyenin sonunda “Made in Italy” yazıyor.

Bu topraklar, dünya fındığının yüzde 70’ini veriyor.

Ama üreticinin payı hâlâ yüzde sıfır yedi!

Özetle;

Ferrero’nun gözü sadece Türkiye’de değil, İtalya’da, ABD’de, Şili’de de…

Yani Türkiye‘ye alternatif fizibilitesini yapıyor yıllardır!

Yani fındığın “milli” olduğu bizde kalması için yerli markaları desteklemezsek FERRERO istediğini başarırsa ; üreticimiz ve bölgemiz için felaket olur.

Onun için çok geç olmadan alternatif tedarikçi ve fındığı KAVANOZA sokup satmak için MARKA yaratmalıyız.