Unutanın Kursağı Kurusun: Yunus'u Hatırladın Mı?

“Yunus’u hatırladın mı?”

Dur, acele etme hemen, az biraz yokla hafızanı… Yunus, kara gözlü, kara saçlı, karaya çalan esmer tenli bir oğlandı…23 Ekim 2011 tarihinde yaşanan bir felaket sonucunda öldü Yunus!

23 Ekim 2011…Daha dünkü tarih ama ne çabuk unutuldu bu tarihin hangi büyük felakete denk geldiği de bu felakette ölen Yunus da... Hemen unutuldu… Bu öyle bir unutmak ki, toprağın altında bin yıllık mezarlar gibi… Oysa unutmamak lazımdı, unutanın kursağı kurumalıydı.

!

İşte Yunus!

Van Depreminde enkaz altında kalmıştı, omuzundaki el, enkaz altında can vermiş bir başkasına ait… Yunus, enkaz altında kaldığı yere babasından izin almadan gelmişti ve kurtarıldığında ilk sözü “babama söylemeyin. Çok kızar” olmuştu. Babasına söylemedik ama tüm dünya duydu onun hikâyesini.

Yunus, kurtarıldıktan kısa bir süre sonra iç kanamadan dolayı öldü. Yunus, bu ülkede yaşanan “kolay çocuk ölümleri” vakasından biri olarak yaşandı ve çok kısa bir sürede de unutuldu. Unutturan sistemin kursağı kurusun!

Deprem oluyordu, sel oluyordu, yer yarılıyordu ve çocuklar ölüyordu. Vicdanının yerini unutmayanlar kolları sıvıyor ve yardım kampanyaları başlatılıyordu, koliler akıp geliyordu felaket yerine… Van Depremi ardından da geldi o yardım kolileri, çoğunun içinden işe yarar malzemeler çıksa da prezervatif, cinsel fantezi ürünleri, şişme kadın, jaguar desenli tangalar türünden ahlak ve akıl sınırlarını zorlayan eşyaların çıktığını da yaşadı insanlık, yaşadı ve tüm utancıyla birlikte unuttu.

Daha neler neler yaşandı, söylendi ya, açmayayım şimdi bayramlık ağzımı! O gün de bu gün de hep yas var ülkemde, hep yas, hep kahır!