Zalime Merhamet, Mazluma İhanettir: Elrom ve Üç Yiğit Fidan

Şimdi bak ne anlatacağım; her harfi gerçek, hem de gepgerçek, gemgerçek, gesgerçek…

Spesifik olmaya gerek yok, gereği de yok, sonuçta vakanüvis değilim; nokta atışı yapayım derken itin, kudurmuş köpeğin önüne kemik atmayayım.

Elli küsür sene evveldi, bu faşist İsrail yine salyasını akıta akıta Filistin halkını ve tüm halkları arsızca tehdit ederken, bu topraklarda çelik iradeli, şimşek bakışlı, güneşten ateş yontan çocuklar vardı. O çocukların ensesindeki faşist darbenin çürük nefes kokusu da İsrail’di.

Gazze’de, Filistin halkı saflarında İsrail’e kaşı savaşanlardı, zamane Sumud’a feyz olan. İşte o çocuklara “vatan haini” dedirten de İsrail’in ve onu besleyen gücün iradesiydi…

“Yaparım” derlerdi ve yaparlardı.

“Yıkarım” derlerdi ve yıkarlardı.

Bunlar, kırlardan kentlere, kentlerden kırlara doğru dünyanın tüm halklarını faşizmden, sömürü ve zulümden korumayı, kurtarmayı misyon edinmiş çocuklardı.

Azıp kuduran İsrail‘e “etme” dediler, yok!

“Yapma” dediler, yok.

Meydanlarda, İsrail Konsolosluğu önünde, kampüslerde eylemler yaptılar, yok!Yok, yok, yok dizgin tutmuyordu İsrail ve onun koltukladığı faşist iktidarlar, illa da dizginleyecekti bu çocuklar faşizmi. Devir, dişe diş mücadele devriydi.

Elrom diye bir Başkonsolosları vardı bunların, Efraim Elrom; İsrail’in İstanbul Başkonsolosu… O da azılı bir faşist, halk düşmanı, statükonun kurşun askeridir. Eli dursa ayağı durmaz, ağzı sussa burnu susmaz. İşte o devrimci çocuklar çöker buna ve kaçırırlar, silah zoruyla.

Üç maddelik şartlarını iletirler hiç zaman kaybetmeden ve eser miktarda da süre verirler tabi… Eee statüko bu, paradigma böyle; zaman geçer ve talep edilenler karşılık bulmaz.

Madem öyledir!

Madem böyledir!

Mademki ciddiye alınmıyordu antisiyonist nefretleri, o hâlde Elrom’un kafasına sıkmaktı İsrail’le mücadele etmenin sembolü…

“Mücadele” dedikleri… Ya neyse şimdi, uzatmaya gerek yok, aç oku o çocukları, orada yazıyor her şey, tarih gibi…

Zalime merhamet, mazluma ihanettir!